; ;
Dagboek
 


Automatisering

Japan is vergeven van automaten. Het meest zichtbaar zijn de drank-verkoop-machines. Soms staat er een alleen, vaak zijn het meerdere. Een voor thee-achtig dranken, een voor water in alle smaken, een voor cola en soda's, een voor alcoholhoudende dranken. Je ziet ze niet alleen bij gebouwen maar ook in het wild.
Ze vervangen op veel plaatsen een buurtwinkeltje, of ze beperken het assortiment van de winkeltjes die er zijn.

Die vervanging zie je ook op andere gebieden. Zo kom je af en toe nog een persoon tegen die ervoor zorgt dat auto's veilig uit een parkeergarage kunnen rijden.

maar veel vaker zie je een zwaailicht met waarschuwing die aangaat als er een auto uit de garage komt.

Er zijn nog meer voorbeelden. Een caissière zoekt zelf geen wisselgeld uit de kassa bijeen: ze stopt het geld erin en het wisselgeld komt eruit. Het is opmerkelijk dat je veel ziet dat er via hardware geautomatiseerd wordt: een machine die doet wat een mens nu doet. De digitale/software aanpak zie je veel minder. Veel mensen betalen met cash en daar is alles op ingericht, hoewel er wel degelijk betaalkaarten zijn. En als je een plaats in een trein wil reserveren kan dat alleen via machines op stations; je zou tegenwoordig toch ook een website verwachten waarmee je dat kunt doen.

Wat ook opvalt is dat veel apparaten tegen je praten. Soms bedanken ze je alleen maar, soms komt er een heel verhaal uit. Nu begrijp ik waarom dat Japan voorop loopt met robots die er als mens uitzien. Interactie met een digitaal medium is prima, maar dan moet dat er wel een beetje menselijk uitzien.