; ;
Dagboek
 


Machinist

Aan het begin van de reis zat ik eens in het eerste rijtuig van een intercity. Die bleek uitgerust met een op commando (on)doorzichtige ruit die ons reizigers mee liet kijken met de machinist. Zodra de trein stopte werd het glas in een flits melkwit, reed hij weer dan werd het ogenblikkelijk transparant. Maar we zaten niet dicht genoeg bij de machist op schoot om te zien wat hij precies deed.

Het meekijken met de machinist blijkt niet voorbehouden aan de luxere treinen. Ook bij de lokale boemeltjes kan dat. Op weg naar Nara zat de trein zo vol dat ik direct achter de machinist kwam te staan. Een mooie gelegenheid om te zien hoe dat in zijn werk gaat. Zeker omdat de machinist zo te zien alles precies volgens het boekje deed.
Zo liep hij voortdurend met zijn vinger de lijst van stations langs op het vel waarop de treinrit (stations en aankomst/vertrektijden) stond uitgewerkt. Deels blijkbaar om te kijken of hij nog op tijd reed, maar deels ook om te verifiëren dat hij niet hoefde te stoppen bij het volgende station - dit was niet zomaar een boemeltje, dit was een rapid express.
Af en toe stak hij ook zijn vinger op om die, als ware het na enige aarzeling, ...
... resoluut naar een punt in de verte te laten wijzen. Het duurde even voordat ik kon zien waar hij precies naar wees. Seinen! Op deze manier maakt hij mentaal een aantekening dat hij een sein gezien heeft en kennis heeft genomen van de stand ervan. Dat heb ik de andere machinsten nog niet zien doen. Zou dit werkelijk helpen tegen het negeren van een sein?